Ilikuwa Jumatatu asubuhi na nilikuwa nimekuja nyumbani baada ya kuwapeleka watoto wakubwa shuleni. Nilikuwa na hisia kidogo wakati nilipoingia ndani ya nyumba na wale wadogo. Haikuwa kwa sababu ilikuwa Jumatatu, na haikuwa kwa sababu kulikuwa na mzigo mkubwa wa nguo ambazo zilihitaji kufuliwa. Ilikuwa hisia ya kukata tamaa ndani yangu mwenyewe, na haikuwa hisia nzuri sana.
Siku ilianza vizuri. Lakini hali hiyo ilibadilika haraka. Watoto walikuwa wagumu tangu mwanzo - kupigana, kutosikiliza, na kucheza badala ya kujiandaa kwa ajili ya shule. Kwa kweli, kuangalia nyuma, haikuwa mbaya sana. Walikuwa wanafanya kile ambacho watoto hufanya. Lakini sikuweza kuishughulikia. Nilihisi kuwa na hasira zaidi na zaidi. Mapigano hayo pia hayakuisha njiani kwenda shule. Hatimaye, sikuweza tena kuwapigia kelele watoto. Mapigano yalisimama na nilizungumza nao kuhusu jinsi wanavyopaswa kuishi na sio kukasirika.
Mwanangu wa miaka minane alinisikiliza na kisha akasema, "Lakini unakasirika ."
Uwe mfano kwa waumini
Sasa nilikuwa nyumbani, na maneno hayo yalikuwa yakipiga kelele masikioni mwangu. Ilikuwa kweli, na ndiyo sababu nilihisi vibaya sana. Hii sio jinsi nilivyotaka kuwa. Ningewezaje kuwasaidia watoto wangu kufanya maamuzi sahihi katika maisha wakati mimi mwenyewe sikuwa hata nikikiishi kile nilichosema?
Nilikuwa kanisani siku moja kabla na mmoja wa wasemaji alikuwa amesoma mstari kutoka 1 Timotheo 4:12 "Mtu awaye yote asiudharau ujana wako, bali uwe kielelezo kwao waaminio, katika usemi na mwenendo, na katika upendo na Imani na usafi. "Waumini ni akina nani?" msemaji aliuliza. "Ni wale ambao tuko pamoja nao wakati wote - watoto wetu, wenzi wetu wa ndoa, familia zetu. Je, sisi ni mfano wa kuigwa?" Nilitambua kwamba hapa ni mahali ambapo nilikuwa nakosa kweli.
Ilikuwa rahisi kuwa "mwema" na kuishi kwa njia ya "Kikristo" nilipokuwa kanisani au shuleni na wazazi wengine. Kwa nini ilikuwa vigumu sana nyumbani na wale niliowapenda? Niligundua kwamba nilipokuwa karibu na watu wengine, nilikuwa nikiishi maisha mazuri ya nje, lakini ndani hakukuwa na mengi yaliyobadilika. Yote niliyokuwa nikifanya mbele ya wengine ilikuwa kukandamiza hisia zangu.
Lakini nyumbani, ambapo sikuwa macho kama ninavyopaswa kuwa, na kutokuwa na wasiwasi juu ya kile watu wengine walifikiria juu yangu, niliruhusu tu hisia zangu za hasira na kutokuwa na uvumilivu kutoka katika maneno na vitendo vyangu kwa wale niliowapenda. Niligundua kuwa mzizi wa tatizo ulikuwa hasira ndani yangu, katika mawazo yangu, na ilibidi nifanye kitu kuhusu hilo! Hiyo ndiyo njia pekee ambayo mambo yangebadilika!
Kutumia Neno la Mungu Katika Hali Zangu
Ilikuwa kama vile mwanga ulikuwa umeniendea. Sikufurahia jinsi nilivyokuwa nikitenda, lakini nilifurahi kwamba hatimaye nilikuwa nimeona tatizo na kwamba ningeweza kufanya kitu juu yake. Nilihisi tumaini jipya ndani yangu. Nilichukua uamuzi thabiti kwamba nitaondoa hasira na kutokuwa na uvumilivu bila kujali ni gharama gani, na kwamba kwa kweli nitakuwa mfano kwa watoto wangu na familia kwanza. Jambo la kwanza nililofanya ni kumwomba Mungu anipe nguvu ya kufanya hivyo.
Niligundua pia kwamba nilikuwa na shughuli nyingi sana wakati wa mchana, kwamba sikuwa nikipata muda wa kusoma Neno la Mungu. Nilijua kwamba Neno la Mungu ni kama silaha (Waefeso 6:17), na bila kujijaza nalo sikuwa na chochote cha kutumia kupigana nilipojaribiwa. Kwa hiyo, nilianza kusoma Biblia yangu zaidi ili niweze kutumia kile nilichosoma ili kunisaidia katika hali zangu.
Moja ya mistari ya kwanza ambayo nilipata na kutumia ilikuwa: "Yatendeni mambo yote pasipo manung’uniko wala mashindano." Wafilipi 2:14. Badala ya kuona upande mbaya wa hali, nilijifunza kushukuru na kuukabili kwa furaha. Zaidi ya yote, niliweza kuona kwamba watoto pia walikuwa na furaha na shukrani zaidi nilipokuwa nikishughulikia mambo kwa njia hii. Nilikuwa mfano!
Mstari mwingine ambao ulinisaidia ni: "Kila mtu asiangalie mambo yake mwenyewe bali kila mtu aangalie mambo ya wengine." Wafilipi 2:4. Matokeo yake, nilianza kufikiria jinsi ambavyo ningeweza kufanya iwe vyema kwa wale walio karibu nami na kuunda mazingira mazuri nyumbani kwa watoto wangu.
Kwa kuyaishi maneno haya rahisi ya Mungu katika hali zangu za kila siku, na kwa kumwomba Mungu kwa nguvu na msaada, nilianza kubadilika. Badala ya kuwa na hasira wakati mambo hayakuenda njia yangu, nilianza kujifunza kuwa mvumilivu na mkarimu zaidi. Badala ya kutokuwa na shukrani na kuona kila kitu kwa njia mbaya na ya giza, nilianza kuwa mwenye shukrani zaidi.
Kwa kweli ninabadilika
Kwa nje maisha yangu yanaonekana sawa na hapo awali. Bado nina shughuli nyingi sana nyumbani. Watoto wangu bado wanapigana na kubishana kama walivyofanya hapo awali, na kuishi kama watoto wa kawaida wanavyofanya. Kuna kupanda na kushuka. Siku zingine zinaonekana kuwa rahisi wakati siku zingine kila kitu kinaonekana kwenda vibaya.
Bado ninajaribiwa kuwa na subira na kukasirika, na ninapokuwa sipo macho, wakati mwingine maneno makali bado hutoka kinywani mwangu. Lakini mimi niko macho zaidi. Wakati hisia hizo zinakuja, ninakuwa mwepesi sana kuziona kwa namna zilivyo na kusema "hapana" kwake kabla ya kuwa maneno ambayo yanaweza kuumiza wengine. Kwa njia hiyo, kile kinachotoka hakiongozwi na hisia zangu au dhambi katika asili yangu, lakini kwa Neno la Mungu.
Hii ndiyo sababu mambo mengi yamebadilika. Najua hili kwa sababu nina furaha kubwa na amani ndani yangu mwenyewe. Sitaki kuwa mtu kama nilivyowahi kuwa. Kupitia maombi na kusoma Neno la Mungu zaidi, ninaona wazi zaidi ambapo ninahitaji kubadilika. Ninajifunza kuzungumza maneno mazuri, ya ukarimu ambapo awali ningepaza sauti yangu kwa hasira. Ninashukuru ambapo awali nilikuwa nikilalamika. Ninafikiria wengine ambapo awali ningefikiria tu juu yangu mwenyewe. Mimi ni mfano wa kuigwa kwa waumini. Na bora zaidi, ninabadilika kweli!